De huidige reguliere Westerse ‘geneeskunde’ richt zich louter op bestraling, chemotherapie, operaties en vooral synthetische medicijnen die zijn gebaseerd op olie. Begin vorige eeuw was de homeopathische zorg nog leidend in Amerika. Dat veranderde door de omstandigheden, maar vooral door het briljante maar duivelse inzicht van de Amerikaanse filantroop en oliemagnaat JD Rockefeller.
Hoe Rockefeller een monopolie in de geneeskunde creëerde – en geld het belangrijkste doel werd
Wat is de allopahische zorg?
Dat was een heel interessante tijd; Rockefeller bezat op dat moment 90% van alle Amerikaanse raffinaderijen. Tegelijkertijd ontdekten wetenschappers rond 1900 petrochemische producten en de mogelijkheid om chemicaliën uit olie te produceren. Het eerste plastic, bakeliet, werd in 1907 gemaakt van ruwe olie.
Maar ook ontdekten wetenschappers dat je van olie vitamines kon maken die als geneesmiddelen konden worden verkocht. Een financieel aantrekkelijke doorbraak voor Rockefeller, die niet alleen de olie-industrie monopoliseerde, maar zich ten doel stelde om niet alleen olie, maar ook de chemische en medische industrie te monopoliseren. Want petrochemische producten, dus ook medicijnen en chemicaliën, waren een nieuwe ontdekking die gepatenteerd konden worden, waardoor ze financieel zeer aantrekkelijk waren. Daarmee maakte Rockefeller van ziekte een verdienmodel.
Want wat gebeurde er?
Dat was hetzelfde als vloeken in de kerk, aangezien ongeveer de helft van de Amerikaanse artsen holistische geneeskunde op basis van kruidengeneeskunde beoefende. Maar daar was voor hem geen stuiver aan te verdienen. Dus voor hij zijn plan ten uitvoer kon brengen, moest hij eerst van die serieuze concurrentie af. Andrew Carnegie, een monopolist in de staalindustrie, hielp hem het plan uit te voeren. Het was zijn stichting die de reis van Abraham Flexner naar de VS betaalde om de status van medische faciliteiten en medische hogescholen in de Verenigde Staten te volgen en erover te rapporteren.
Op basis van de inhoud van het Flexner-rapport werd de moderne geneeskunde gestroomlijnd en gepromoot. Het Flexner-rapport zette de medische wereld in de 19e eeuw in de VS, en later ook in het grootste deel van de rest van de wereld, volledig op zijn kop. Het rapport, gesponsord door het Rockefeller Institute for Medical Research stelde dat het noodzakelijk was om medische behandelingen te reorganiseren en te centraliseren en synthetische drugs te verplichten. Artsen die geen interesse toonden in deze chemische drugs werden ontslagen en degenen die ondanks verboden holistische geneeskunde beoefenden, werden naar de gevangenis gestuurd. Ook universiteiten die tegen nieuwe medicijnen waren, werden gesloten en artsen die met natuurlijke medicijnen werkten werden belachelijk gemaakt en gedemoniseerd.
Wie betaalde dat?
Rockefeller heeft meer dan $ 100 miljoen gedoneerd aan medische instellingen, hogescholen om artsen van gedachten te doen veranderen. Zo ontwikkelde hij nieuw lesmateriaal gebaseerd op uit olie gemaakte, synthetische medicijnen, behandelingen en operaties, maar ook nieuwe protocollen en regels. Oude, concurrerende medische scholen verdwenen en hun plaats werd ingenomen door een medisch monopolie gericht op de verkoop van chemische medicijnen. Kortom: er ontstonden farmaceutisch-medische kartels waarin artsen als zorgverleners de rol spelen van goed opgeleide verkopers van geneesmiddelen op recept. Het is dan ook geen toeval dat er geen enkele school was die preventieve zorg zou geven, met als essentie het voorkomen van ziekten door het consolideren van gezonde leefstijlpatronen.
Artsen in opleiding leren welke medicijnen ze bij welke ziekte of kwaal moeten voorschrijven, dat het belangrijk is dat ziektes in een vroeg stadium opgespoord worden, zodat de patiënt snel behandeld kan worden, waardoor er per patiënt meer verdiend kan worden. Het duurde immers langer voordat hij aan die kwaal of ziekte zou komen te overlijden, dat betekende meer behandelingen en meer medicijnen. De medische nomenclatuur van het eerste hypertensieve medicijn dat aan de patiënt wordt gegeven, wordt het ‘eerstelijnsmedicijn’ genoemd, wat suggereert dat er meerdere ‘recepten’ zullen volgen. En dit is inderdaad de bedoeling; aangezien chemische geneesmiddelen op lange termijn andere parameters van het bloed degraderen, creëert dit de noodzaak om andere geneesmiddelen, natuurlijk chemisch, te implementeren voor bijvoorbeeld bloedverdunning, hemoglobine, bloedplaatjes, bilirubine, ijzer, kalium of andere elementen die worden getransporteerd in bloed.
Dus deze aangekondigde volgende ‘recepten’ zijn ook chemische medicijnen die de schade genezen die wordt veroorzaakt door de eerdere chemische medicijnen, waaronder de meest populaire medicijnen voor de maag, twaalfvingerige darm, nieren, lever en alvleesklier. Ernstige bijwerkingen van de gebruikte synthetische medicijnen, vaak ernstiger dan de ziekten waarvoor ze werden voorgeschreven, bleken een ernstig probleem te zijn voor artsen die bewust de gezondheid van hun patiënten in gevaar brachten. Steeds vaker kwamen ze tegemoet aan de beweringen van patiënten die na behandeling nieuwe ziekten kregen, veel ernstiger dan waarvoor ze in eerste instantie naar de dokter gingen en rekende op zijn hulp. Op dat moment kwam de reeds vergeten conceptie tot leven. In deze situatie gaven artsen er de voorkeur aan het aantal voorgeschreven medicijnen te beperken, wat de ontwikkeling van medicijnen remde; één apotheek was voldoende om aan de vraag naar medicijnen voor de bevolking van een kleine stad te voldoen, terwijl in grote steden meerdere apotheken nodig waren.
Maar ook Rockefeller-specialisten vonden een weg en verwaterden de verantwoordelijkheid van de artsen door zogenaamde specialisaties, wat betekent dat een cardioloog bijvoorbeeld niet de klacht hoeft te horen van een patiënt die klaagt over maagzweren, die hij opliep met hartmedicijnen of nierproblemen had. De cardioloog dumpt simpelweg de verantwoordelijkheid, dat wil zeggen, hij wijst de delinquent naar een gastroloog of nefroloog, zodat hij hem een ander chemisch medicijn voorschrijft, dat ook bijwerkingen heeft, wat de patiënt snel zal ontdekken. Er werd ook een Algemene Onderwijsraad opgericht. Toen de eerste Physicians Trade Union in de VS werd opgericht, werd deze bijna volledig gefinancierd door de Rockefellers en de bijbehorende lobby voor de chemische industrie. In zeer korte tijd werden alle medische universiteiten op de beoogde manier bestuurd.
Wat leerden ze daar?
Alle studenten leerden hetzelfde en de geneeskunde was erop gericht de patiënt gepatenteerde medicijnen voor te schrijven. Onderzoekers ontvingen enorme subsidies om te bestuderen hoe planten ziektes genezen, maar hun doel was voornamelijk om te bepalen welke chemicaliën in de plant effectief zijn. Vervolgens werd een vergelijkbare chemische stof – maar niet identiek- gereproduceerd in een laboratorium dat later zou kunnen worden gepatenteerd als een chemisch medicijn. De pil voor de zieken is de basis geworden van de moderne geneeskunde. En dus is de natuurgeneeskunde omgevormd tot het paradigma van farmaceutische medicijnen, en industriële magnaten hebben de natuurlijke geneeskunde steeds sterker verpletterd, lobbyend voor wetten die deze praktijk illegaal zouden maken. Patiënten werden slaven gemaakt van synthetische medicijnen.
In 1913 werd de American Cancer Society opgericht in de Harvard Club in New York, waarvan het bestuur niet toevallig bestond uit vertegenwoordigers van farmaceutische en chemische bedrijven. 13 Jaar later had het Duitse farmaceutische concern IG Farben de volledige controle over de Duitse farmaceutische en chemische industrie. In 1930 was er een doorbraak in de geschiedenis van de geneeskunde. Rockefellerowski Standard Oil sloot een samenwerkingsovereenkomst met het doel de farmaceutische markt te grijpen en geneesmiddelenproducenten van de markt te verwijderen die niet van zins waren om chemisch gebaseerde geneesmiddelen te produceren.
Wat hadden wij eraan?
Eigenlijk alleen maar eellende. Zo ontstond het eerste farmaceutische kartel en in latere jaren de volgende, die alles voor de winst doen! Ze zullen artsen opleiden die niets weten over de voordelen van gezonde voeding, ontspanning, beweging en kruiden of holistische praktijken. Ze zullen ervoor zorgen dat samenlevingen die door bedrijven tot slaaf worden gemaakt, geloven dat het voor hun welzijn is. Moderne geneeskunde richt zich niet op de genezing van de patiënt, maar alleen op de aanbeveling en uitbreiding van gemelde symptomen – op deze manier creëren ze vaste klanten! Er is geen plaats voor ECHTE behandelingen voor kanker, diabetes, astma en of zelfs griep.