Toen ik in Almere Poort kwam wonen, was het nog een woestijn met een paar huizen, een tandarts en een Albert Heijn. Ik was apetrots dat ik daar mijn boodschappen deed. Niet lang daarna las ik op advies van een collega De Voedingszandloper. Dat boek maakte me duidelijk hoe de voedingsindustrie te werk gaat: door te liegen en te misleiden, geven ze hun klanten het gevoel dat ze blij mogen zijn dat ze daar hun boodschappen mogen doen.
In die tijd voedde ik mijn kleinzoon op. Dat moet iedereen weten, dacht ik. Daarmee bedoelde ik de waarheid. Ik schreef Niet Te Verteren, maakte een handboekje en publiceerde twee jaar geleden Chronisch Gezond, Recept voor een Vitaal Leven, mijn versie van de Voedingszandloper.