Hoewel 98% van alle Nederlanders, schat ik, vertrouwt op de allopathische industrie en dus de farmaceutische bedrijven, zijn daar weinig argumenten voor en heel veel tegen. Om dat duidelijk te maken, vertel ik hier hoe dit alom omarmde zorgstelsel werkt. Hoe het is ontstaan maakt al veel duidelijk. Lees en huiver.
Wat is het geval?
Begin vorige eeuw werd het fundament gelegd voor de geneeswijze waar we hier in het Westen, en trouwens gaandeweg overal in de wereld, mee opgescheept zitten. Het is een ‘geneeswijze’ die gebaseerd is op patenteerbare, synthetische medicijnen en symptoombestrijding. Dat hebben we te ‘danken’ aan J.D. Rockefeller, een schatrijke Amerikaanse ondernemer, die fortuin maakte in de olie.
Hij bedacht dat olie niet alleen handig was voor auto’s om op te rijden (Mede dankzij Henri Ford kreeg hij dat er door. De opponent toen was alcohol), maar ook voor medicijnen, en natuurlijk niet het minst voor hem. Dat zijn businessplan er nog florissanter uit zou zien als je op die medicijnen een patent kon krijgen. Niet in het minst omdat hij na het monopolie op olie op die manier ook het monopolie op gezondheid kon bemachtigen. Hij bedacht verder dat iedereen wel eens ziek werd en dus medicijnen nodig heeft.
Vervolgens gebruikte hij een deel van zijn fortuin om het aantal opleidingsinstituten voor artsen (universiteiten) te halveren op basis van welke universiteit met hem meedeed (allopathisch, geraffineerde medicijnen) en wie niet. De laatste (homeopathisch, natuurlijke medicijnen)) werd de vergunning ontnomen. Sindsdien was de allopathische zorg de baas over de homeopathische geneeswijze, en zijn wij afhankelijk van (meestal) niet genezende synthetische medicijnen..
Niet de homeopathie (geneeskunde met behulp van natuurlijke medicijnen gebaseerd op vinden en bestrijden van de oorzaak), maar de allopathie (geneeskunde met behulp van synthetische medicijnen, gebaseerd op het bestrijden van de symptomen) was sindsdien het belangrijkste gezondheidsgeloof. Omdat we de oorzaak ongemoeid laten, de ziekte dus steeds weer terugkeert, tenzij we het medicijn levenslang opleggen, leverde hem dat het meeste op.
Dankzij deze J. D. Rockefeller is de zorg een verdienmodel geworden waar gerekend wordt met levens en levensjaren, sindsdien is er geen sprake meer van geneeskunde, hooguit van zorg. Voortaan leerden de studenten ziektes te bestrijden met deze op olie gebaseerde, synthetische medicijnen. Daaraan is het te danken dat wij ook hier in Nederland op deze nieuwe zorg overstapten, met alle vervelende gevolgen van dien.
Wat zijn de risico’s
Waarschuwing vooraf: Het gaat dus om synthetische, patenteerbare medicijnen. Deze worden ontwikkeld, gefabriceerd en op de markt gebracht door een (klein) aantal mega-grote multinationals (farmaceutische bedrijven) die niet alleen arbeiders in dienst hebben, maar ook wetenschappers, lobbyisten, journalisten, etc. op de loonlijst hebben staan. Deze bedrijven zijn zo machtig dat ze zelfs landen onder de duim hebben.
Zo zien wij inmiddels hier in het Westen, dankzij een gedwongen vaccinatie-project waarbij onze overheid een belangrijke rol speelt, waar het de farmacie om gaat: omzet, winst en macht! Dat doen zij voor alle duidelijkheid niet met jouw gezondheid in gedachten. Dat betekent in de praktijk dat het er dus niet om gaat om zo goed mogelijk werkende medicijnen te ontwikkelen, maar medicijnen die de schijn wekken te genezen. Dat is een belangrijk verschil.
Deze mensen, die op de loonlijst van een farmaceutisch bedrijf staan, ontwikkelen steeds weer nieuwe medicijnen, onder steeds weer nieuwe namen voor steeds meer geld. Een mooi voorbeeld is kankermedicijnen. De melkkoe van deze genees’kunde’; de huidige chemotherapie kost een slordige zevenduizend tot dertienduizend euro per kuur. De nieuwste kankermedicijnen kosten al gauw meer dan een ton.
Verder doen ze onderzoek, publiceren deze onderzoeken in vooraanstaande bladen die alleen door artsen worden gelezen, en vermelden daarin – net als bij de voedingsindustrie bon ton is – de voordelen en verzwijgen de nadelen. Om deze onderzoeken gepubliceerd te krijgen, moet je een waanzinnige zak geld meenemen, geld dat de farmaceutische bedrijven in overvloed bezitten, dit in tegenstelling tot een klein bedrijf dat bijvoorbeeld een medicijn ontwikkelt dat echt werkt tegen kanker. Zo’n bedrijf krijgt het dus nooit voor elkaar, hoe goed dat medicijn ook is, op de markt te krijgen.
De marketeers doen ongeveer hetzelfde werk: ze versterken de voordelen, en verzwijgen de nadelen en verpakken het in een mooi product en een dito verhaal. Dat verhaal wordt verteld op televisie, in nieuwsprogramma’s, bladen, etc., en bekeken, gelezen of onbewust ondergaan door de gewone man, jij en ik. En wij geloven het grif.
Dan heb je ook nog journalisten. Voor de duidelijkheid, ook deze journalisten worden betaald door de farmaceutische industrie. Zij schrijven naar aanleiding van nieuwe medicijnen, nieuwe onderzoeken, etc. een verhaal dat er voor moet zorgen dat iedereen die dat leest denkt: zo, dat is een goed verhaal. Dat medicijn wil ik ook! Helaas geldt ook voor dit verhaal dat het natuurlijk niet klopt; het beschrijft de wonderen die het medicijn verricht, niet de nadelen, de bijwerkingen zeg maar, of gewoon de waarheid. Het is zelfs zo dat een farmaceutisch bedrijf zelf het onderzoek mag doen naar de eigen medicijnen.
Dan heb je nog de lobbyisten. In Brussel staan tegenover een politicus tientallen lobbyisten dagelijks klaar. Deze werknemers storten zich massaal op de mensen die de wetten maken, de politici en proberen hen er van te overtuigen dat hun middel fantastisch is en het waard om veel geld in te investeren.
Dat er geen enkel middel wordt geschuwd om hun belang wettig geregeld te krijgen, spreekt voor zich. Dat strekt zich niet alleen uit tot de overheid, maar zelfs tot de justitiële macht. Hoe machtig deze mensen zijn, blijkt uit het verhaal van glyfosaat (zie onder), of uit hoe er onlangs in Italië een wet is doorgedrukt die ouders er toe dwingt om hun kinderen voor hun 16de te onderwerpen aan maar liefst 10 nieuwe vaccins (56 doses) op straffe van verwijdering van school. Je mag wel weer naar school als je per vaccin 500,- betaald.
Dat zijn er de geneesheren en –dames waar wij direct mee te maken hebben. De (huis)artsen, doctoren en verpleegsters in ziekenhuizen, etc., de mensen die de medicijnen voorschrijven en uitdelen. Deze mensen worden niet alleen betaald voor hun diensten in de vorm van bonussen, maar ook gefêteerd op dure reisjes naar symposia, waar wordt uitgelegd hoe indrukwekkend de nieuwste medicijnen zijn. Een mooi voorbeeld is mijn voormalige huisarts die me regelmatig belerend toesprak en zei dat ik toch echt dagelijks mijn voorgeschreven pantoprosol moest nemen. Lees mijn blog over Brandend maagzuur en je snapt wat ik bedoel.
Deze geneesmensen zorgen er ook nog eens intern voor dat iedereen in de pas blijft lopen; als je als goed bedoelend arts een patiënt een ander dan voorgeschreven medicijn adviseert, wordt je tot de orde geroepen (zeker als het een natuurlijk niet-patenteerbare medicijn is). Het is zelfs nog erger, huisartsen zijn eigenlijk verslaafd aan de allopathische geneeswijze; ze weten niets van mogelijk gezondere alternatieven (zoals voeding), en willen daar ook liever niets van weten. Dat ondanks het feit dat ze gezworen hebben hun patiënten datgene te bieden wat het beste voor hen is.
Houd mij ten goede, ik beweer niet dat alle mensen die zich bezig houden met het weer gezond maken van zieke mensen, corrupt of crimineel zijn. Ik beweer wel dat deze mensen in het goede geloven, naïef zijn of gewoon niet zelf kunnen of willen (of durven) nadenken vanwege de maandelijkse salarisstrook. Misschien ook omdat ze denken niets te kunnen bijdragen aan een betere wereld. Sterker nog alternatieve geneeswijzen worden uitgelachen, belachelijk gemaakt of charlatans genoemd.
Ja, die Rockefeller heeft het goed voor elkaar.
Dan heb je nog de instellingen die beslissen welke medicijnen het recht krijgen om op de markt gebracht te worden. Dit traject is zo duur dat alleen de multinationals (en de overheid) het kunnen betalen. En dat kunnen ze betalen omdat ze met deze vaak nep-medicijnen zoveel geld hebben binnen geharkt dat het tegen de muren op klettert. Dus stel dat jij morgen een medicijn ontwikkeld dat in een klap aan alle ziektes in de wereld een einde maakt, zal dat nooit op de markt komen omdat je het niet kunt betalen. Er zijn overigens nog meer redenen waarom dat nooit zal gebeuren: niemand zal je geloven.
Hoe gaat dat keuren dan in zijn werk? Elk nieuw medicijn dat wordt ontwikkeld moet na een (relatief) korte periode van testen, worden goed gekeurd. Daarbij worden de bijwerkingen voor het gemak buiten het onderzoek gelaten, dat blijkt pas later, als miljoenen mensen het hebben gebruikt.
Dat daarbij de kwaliteit minder een rol speelt, dan geld blijkt uit een grootschalig Engels onderzoek uit 2014. Slechts 12 procent van alle medicijnen werkt! De resterende 88% kun je onderverdelen in ‘neutraal’ (Je wordt er niet beter van, maar ook niet zieker) en ziekmakend (het verergert de kwaal, je wordt er ziek van of je gaat er simpelweg aan dood). In Amerika sterven jaarlijks 200.000! mensen door medicijngebruik.
Dit briljante systeem, waar marktmechanisme en marketing hand in hand gaan, is gebaseerd op angst en een blind vertrouwen in de geneeskracht van onze georganiseerde geneeskunst bij de consument. Als je kanker krijgt, houd je je vast aan de veronderstelde kracht, kwaliteit en oprechtheid van de dokters, verpleegsters, huisartsen, etc. Zij hebben het beste met je voor, weten precies wat ze doen en zijn dus te vertrouwen. Zo erg dat er verder geen keus is, of wordt gemaakt. We zijn allemaal bang om dood te gaan, en alleen de huisarts, verpleegster en chirurg kunnen ons daarvan redden. Niemand ziet dat er steeds meer mensen sterven aan ernstige ziektes met kanker voorop. De nieuwste schattingen zijn al 1 op 2 mensen krijgt met kanker te maken. Opzettelijk en doelbewust gesjoemel met cijfers houdt dit vertrouwen intact.
Als je – om een voorbeeld te geven – binnen vijf jaar aan kanker dood gaat, word je meegeteld als iemand die is overleden aan de ziekte kanker. Als je een dag na die vijf jaar het loodje legt, word je niet als kankerslachtoffer geregistreerd. Het belangrijkste doel van de dure kankermedicijnen is dan ook om je minimaal 5 jaar in leven te houden. Daarmee suggereren ze dat je niet aan kanker bent overleden (Wat dus een leugen is).
Er wordt (nog meer) gelogen (Minder mensen sterven aan kanker), met prijzen gegoocheld (een oud medicijn dat 13,50 kostte, werd onlangs gekocht en voor 750,- opnieuw in de markt gezet. Dat is 5000% meer), of gedreigd: ‘Als je geen chemo gebruikt, ga je absoluut dood’. Hetgeen natuurlijk eveneens niet waar is, want iemand die kanker krijgt en niets doet, heeft 75% meer kans deze ziekte te overleven dan iemand die chemo krijgt. Als je in plaats van chemo kiest voor een gezonder leven (Je gaat meer bewegen, aangepaste voeding, etc.) word je kans om te overleven nog groter. Overigens klopt het wel, chemo doodt de kankercellen, maar beschadigt ook de gezonde cellen zodanig dat de kanker bij de meeste mensen op termijn gewoon weer terug komt.
Onlangs werd het bestrijdingsmiddel Glyfosaat door Europa op het nippertje opnieuw goedgekeurd. Met een krappe meerderheid werd het voorstel aangenomen. Het mag van Europa nog vijf jaar ongestoord worden gebruikt. Hoewel onafhankelijke wetenschappers klip en klaar bewezen dat dit door Monsanto ontwikkelde middel niet alleen ons lichaam (door het eten van planten die bespoten zijn) ziek maakt, maar ook ons milieu (water en grond) grondig vergiftigd, waardoor je ook ziek kunt worden en sterven, stemde Nederland voor. Als Nederland dat niet zou doen, zo dreigde Monsanto, eisen we een miljard euro. Dat is de wereld waarin wij leven.
Ja, wat kan ik anders?
Een goede vraag, maar deze is simpel te beantwoorden. Geloof al die verhalen van op je geld beluste instanties niet, maar ga zelf op onderzoek uit. Informeer je, check beloftes, onderzoeken en uitspraken op waarheid, zoek uit wie iets geschreven heeft – is hij onafhankelijk of werkt hij voor een farmaceutisch bedrijf of een daaraan gelieerde instelling (bijvoorbeeld een huisarts of ziekenhuis) – en trek je eigen conclusie. Ben je voor het bestrijden van symptomen, of ga je liever voor het wegnemen van de oorzaak? Geloof je meer in nieuwerwetse synthetische, of in natuurlijke medicijnen waar ons lichaam al zijn hele leven aan gewend is?