In mijn zoektocht naar een huisarts die me niet alleen iets kan vertellen over synthetische medicijnen, maar ook over natuurlijk medicijnen – voeding, supplementen, etc. – maakte ik gisteren een tussenstop bij een nieuwe praktijk in Almere Poort, de plaats waar ik woon. Daar slikte ik een bittere pil…
Ze vroeg me waarvoor ik kwam. Ik vertelde dat ik het niet zo heb op synthetische medicijnen, dat ik een huisarts zoek die ook iets af weet van natuurlijke medicijnen. Ze stelde nog een paar vragen, maar liet al snel weten dat ze me daar niet mee kon helpen. ‘Ze was regulier opgeleid’, zei ze, ‘wist niets van ortho moleculaire geneeskunde, gezonde voeding of osteopathie’, en ze zei het niet met zoveel woorden, maar wilde er ook niets van weten ook. Ze zei: ‘Ik heb daar niets mee, en ik geloof er niet in’. Niet dat de homeopathische medicijnen werken, dat de orthomoleculair arts aan de buitenkant kan zien wat je hebt en ook niet dat je baat hebt bij een consult bij de ostheopaat.
Wat zijn het?
Toen ik haar vertelde dat een groot Engels onderzoek nog niet zo lang geleden heeft uitgewezen dat slechts 12% van de synthetische medicijnen doet wat het belooft, dat ongeveer de helft zelfs averechts werkt en dat in Amerika elk jaar tweehonderd duizend mensen sterven aan (de bijverschijnselen van) deze medicatie, leek het of ze er even van schrok, maar zich toen weer vermande. Ook toen ik vertelde wat de bijverschijnselen van pantaprosol zijn, een medicijn tegen maagzuur dat aan miljoenen patienten wordt geadviseerd en bij gebruik waarvan je een gerede kans hebt op een beroerte of andere hart of vaataandoening.
‘Ze was’, zei ze nogmaals, ‘opgeleid als regulier arts’. En kon als zodanig niets voor mij betekenen. Het gesprek duurde zo’n tien minuten. Eenmaal weer buiten bedacht ik: maar als dokter leg je toch een eed af, dat je je patienten zult helpen bij ziekte weer gezond te worden? Hoe kun je dan 60% van de vaak veel betere handvatten daarvoor gewoon negeren?
Hoe het begon?
Nou, dat komt zo: In 1839 werd John D. Rockefeller geboren. Toen hij in 1937 stierf had hij 318 miljard dollar op de bank staan. Dat kapitaal had hij eerst in de olie vergaard. Met het aldus verdiende geld werkte hij zijn masterplan verder uit: monopolie op alles wat belangrijk is in ons leven, tot aan onze gezondheid en geld toe. Het eerste monopolie verwierf hij in de olie, de tweede was het monopolie op onze gezondheid gebaseerd op medicijnen gemaakt van olie. Slim bedacht, want iedereen wordt wel eens ziek, dus heeft iedereen wel eens medicatie nodig.
Met zijn enorme kapitaal kocht hij vervolgens de opleidingsscholen voor artsen om: als je meedoet, krijg je geld, zo niet, dan niet was de boodschap. Dat betekende wel dat deze opleidingen voortaan doktoren opleverden die alleen iets wisten over medicijnen, en niets van andere geneeswijzen – geneeswijzen die sensationele resultaten hadden geboekt, bijvoorbeeld bij het genezen van kanker.
Dat was een meesterlijke zet, want de dokter/huisarts is immers de persoon die de diagnose stelt en het verwijsbriefje schrijft. Vreemd is wel dat de gezondheidszorg van nu nog steeds op dit gedachtengoed is gestoeld. Hoewel vreemd? Met miljarden aan winst, kun je je nogal wat lobbyisme veroorloven.
Dus is het enigszins begrijpelijk dat de huisarts die ik consulteerde alleen iets zou kunnen zeggen over medicijnen, niet over gezonde voeding, Chineze acupunctuur of osteopathie. Maar niet logisch dat ze daar, gezien het medicijnenonderzoek, niets van wilde weten. Was haar corebusiness nu de gezondheid van haar patienten, of het verkopen van medicijnen waarmee de winst van de farmaceutische industrie naar recorshoogtes kon groeien? Waar voor was ze eigenlijk regulier opgeleid?
En nu?
Ik zoek rustig verder. Na mijn vakantie heb ik een volgende afspraak staan.
Wat kan ik daarmee?
Als je tevreden bent met je huisarts, zou ik daar lekker bij blijven. Als je na deze blog twijfelt, ga dan op zoek naar een arts die beter bij je past. Als je daarin geslaagd bent, geef mij dan een belletje…