Om op die vraag een antwoord te kunnen geven, wil ik eerst een schets maken van hoe de wetenschap omgaat met deze ziekte. We kennen twee stromingen die zich bezig houden met het behandelen van de Ziekte van Alzheimer: de allopathische en de homeopathische. Verreweg de oudste is de homeopathische. Deze stroming is op een harmonische, natuurlijke wijze ontstaan, gaat op zoek naar naar de oorzaak en behandelt de ziekte met natuurlijke middelen.
De allopathische stroming, of het plan daarvoor, is begin vorige eeuw ontsproten aan het zieke brein van de ondernemer JD Rockefeller en binnen dertig jaar in samenwerking met de Amerikaanse overheid uitgerold. Deze stroming houdt zich in principe in tegenstelling tot de hoeopathische stroming niet bezig met gezondheid en genezing, het is dus geen geneeswijze.
Wat is het dan wel? In mijn ogen een ordinair verdienmodel. (Lees daarvoor ook de blog over deze D.J. Rockefeller). Het plan was en is om, anders dan hoe de homeopathische geneeswijze het organiseert, in plaats van natuurlijk medicijnen, synthetische medicijnen in te zetten. Op deze medicijnen zitten immers patenten en daar zit het grote geld, zeker als je de bijwerkingen en de verslavingsrisico’s die deze medicijnen steevast hebben, meetelt kan dat behoorlijk oplopen.
Daarnaast wordt er veel geld verdiend aan behandelingen. Bij de grootverdiener kanker bijvoorbeeld door behandelingen met chemo, bestraling en/of operaties. De prijzen van deze kankermedicijnen en -behandelingen stijgen bijna per jaar en hebben inmiddels een onvoorstelbare hoogte bereikt. Het is niet voor niets dat de ziektekosten per jaar razendsnel stijgen, dit jaar zelfs met zo’n 15 procent. Een ander en belangrijk verschil tussen de homeopathische geneeswijze en de allopathische zorg is dat de eerste de oorzaak van de ziekte bestrijdt, en de laatste de symptomen. Dit is een essentieel verschil dat ook met het verdienmodel te maken heeft en laat zien dat het om geld gaat, nietom gezondheid.
Een ander verschil is dat de homeopathische geneeswijze ervan uit dat lichaam en geest onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden (holistisch), en de allopathische zorg het lichaam ziet als een groot aantal kleine vakjes die niets met elkaar te maken hebben. Samenvattend streeft de homeopathische stroming ernaar de patiënt zo lang mogelijk in leven te houden zonder de ziekte (genezing), en de allopathische naar een zo lang mogelijk leven, maar dan met de ziekte (dus zonder genezing). Zonder ziekte is de patient immers niets waard.
Wat is de Ziekte van Alzheimer?
Dementie is de naam voor een combinatie van symptomen, waarbij de hersenen informatie niet goed meer kunnen verwerken, en de verzamelnaam voor ruim vijftig hersenziektes die zich kenmerken door een langzaam afbreken van het geheugen, waarvan de Ziekte van Alzheimer de meest voorkomende is. Zo’n 70% van alle hersenziektes betreft Alzheimer, maar ook die ziekte is weer in talloze, per individu verschillende vakjes verdeeld. Hoe meer verschillende ziektes, hoe meer verschillende medicijnen en hoe meer patiënten. Daar is goed over nagedacht.
Wat gebeurt er als Alzheimer wordt gediagnosticeerd? Deze ziekte begint en eindigt net als alle andere ziektes die onder dementie vallen: in het brein. Als eerste verdwijnen de laatste herinneringen, daarna de herinneringen daarvoor, etc. net zo lang tot de patient zich niets meer kan herinneren en in eenzaamheid sterft. Meestal heeft de patient deze vreselijke ziekte al langer, maar wordt de diagnose pas op latere leeftijd gesteld. Gemiddeld leidt de patient zeseneenhalf tot 8 jaar jaar aan de ziekte voor hij meestal aan een andere welvaartsziekte overlijdt.
Het stellen van deze diagnose is lastig en kost dus veel tijd. Mede omdat de symptomen van patient tot patient verschillen en gemeen hebben dat ze overeenkomen met symptomen die sowieso bij het ouder worden lijken te horen, en soms al voor het 65ste jaar beginnen. Slechts 1 tot 5% wordt geacht erfelijk te zijn, dat komt overeen met de mensen die al op jonge leeftijd met Alzheimer gecontronteerd worden, meestal nog voor het vijftigste levensjaar. Maar het komt veel vaker voor dat mensen Alsheimer krijgen na het 70ste levensjaar. Uiteindelijk, zo denken wetenschappers, krijgt vrijwel iedereen Alzheimer.
is er al een medicijn tegen Alzheimer gevonden?
Op de website van alzheimer-nederland.nl staat het bol van de oproepen om een donatie af te staan voor onderzoek, cijfers over die onderzoeken en het geld dat daaraan is besteed. Maar ondanks dat, is er nog maar bitter weinig bekend over deze ouderdomsziekte. Als het om de oorzaak gaat, zijn er teveel verdachten om op te noemen: het meest voor de hand ligt de theorie dat de zenuwcellen in het brein kapot gaan doordat bepaalde eiwitten zich ophopen in de zenuwcellen. Deze ophopingen ‘plaques’ genaamd) verstoren de onderlinge communicatie. Wetenschappers denken dat het ‘Alzheimereiwit’ daar een belangrijke rol bij speelt. Dit schadelijke eiwit, Beta-amyloid genaamd, hoopt zich op tussen de zenuwcellen in de hersenen.
Deze plaques, die zich bevinden in het gedeelte van de hersenen waar herinneringen worden opgeslagen, zorgen ervoor dat mensen vergeetachtig worden: niet op bepaalde woorden kunnen komen, niet meer weten waar de sleutels liggen en samenvattend: wat je kort geleden hebt gezegd of gedaan. Een ander eiwit dat een belangrijke rol lijkt te spelen bij de Ziekte van Alzheimer is het Tau eiwit. Dat zorgt ervoor dat voedingstoffen naar de hersencellen worden vervoerd. Het lichaam kan dit eiwit ‘aan’ en ‘uit’ zetten, zodat er alleen verbindingen worden gemaakt als dit nodig is. Bij de ziekte van Alzheimer zijn er te veel eiwitten die ‘uit’ staan en niet meer aangezet kunnen worden. Hierdoor worden voedingstoffen niet meer aangeleverd en komen dus niet meer in de cellen terecht, waardoor de cel afsterft.
Maar als je het van een andere kant bekijkt, komen er ook omgevings- en leefstijlfactoren naar voren. Het is volgens wetenschappers vrij zeker dat chemische stoffen, zoals pestiden er een groot aandeel in hebben, maar in bredere zin ook veel andere toxische stoffen. Bijvoorbeeld kwik en amalgaam dat in vullingen zit. Door te hard poetsen komen die vrij, waarna ze zich via de neus en de mond een weg banen naar de hersenen. Maar ook fluoride in tandpastate, verdovingsstoffen en allerlei verschillende chemische stoffen in kleren, tapijten, matrassen en beddengoed. Om maar ietste noemen.
De laatste decennia is het aantal chemische en toxische stoffen immers dramatisch gestegen. Die stoffen komen via de lucht, het water en voeding in ons lichaam terecht. Deze lichaamsvreemde stoffen worden door het lichaam opgeslagen in de buikholte rond onze vitale organen. Denk daarbij aan koper en ijzer die via pannen en (oude) leidingen in onze voeding terechtkomen, maar ook aan talloze andere chemische stoffen die zich overal in onze woonomgeving bevinden.
Hoe weet je dat je de Ziekte van Alzheimer hebt?
Daar kan je achter komen door verschillende testen te ondergaan. Daarbij is het van belang om te weten dat er heel veel aanwijzingen in de richting van Alzheimer wijzen, maar daar niets mee te maken hebben. Denk aan zaken als vergeetachtigheid, depressie, desoriëntatie (tijd, plaats, richting), Vitamine B-tekort, blaasontsteking, milde cognitieve beperkingen, problemen met de schildklier, diabetes, te hoge bloeddruk, typische ouderdomsklachten, etc. veelal klachten die omkeerbaar zijn. Voordat je op basis van al deze ‘aanwijzingen’ een diagnose kunt stellen, ben je al een paar jaar verder. Daarna kan je nog zo’n 10 tot 15 jaar zelfstandig leven. Dus er is op het moment van de eerste tekenen nog geen reden tot paniek.
Als je eenmaal Alzheimer gediagnosticeerd bent, doorloop je drie stadia: depressie, dementie, delirium. De eerste fase kenmerkt zich door ontkenning, woede en schaamte. De tweede heb je officieel Alzheimer, maar kan je met een beetje hulp van je naasten nog lange tijd zelfstandig wonen. De laatse fase kan zomaar van de ene op de andere dag beginnen: deze fase kenmerkt zich door acute verwardheid en heeft een of meestal meerdere lichamelijke oorzaken: een hoge leeftijd, gebruik van veel verschillende medicijnen, ziekten en ook de dementie zelf. Soms kan de patient bij momenten mensen nog herkennen, maar in de meeste gevallen herkent hij zelfs zijn eigen vrouw en kinderen niet meer. Ook lichamelijk gaat hij achteruit. Uiteindelijk heeft hij volledige verzorging nodig, 24 uur per dag.
Wat kan je er zelf tegen doen?
Vooral de onafhankelijke wetenschappers denken dat leefstijl de voornaamste rol speelt. Zo denken ze dat bewerkte voedingsproducten, producten waar allerlei chemische – dus lichaamsvreemde – stoffen in zijn verwerkt, daar een negatieve rol bij spelen en schone, onbewerkte (biologische) voeding een positieve. Ze raden dan ook aan om veel groente en fruit zonder pesticiden, met voldoende mineralen en vitamines te eten. Dat betekent dat je het beste kan kiezen voor lokaal geteelde biologische groente en fruit van het seizoen.
Deze voedingsproducten bevatten immers de meeste nutrienten zoals bijvoorbeeld antioxidanten. Antioxidanten helpen het immuunsysteem om ziekteverwekkers zoals vrije radicalen te elimineren. Je kan ze herkennen aan hun felle kleur: blauwe bessen (paars), paprika’s (geel, rood en oranje), wortels (oranje), aubergine (aubergine), druiven (blauw) en andere felgekleurde producten. Door gevarieerd te eten, krijg je dus de meeste kleuren en antioxidanten binnen. Zo verwijder je des te meer vrije radicalen.
Uit studies is verder gebleken dat het verschrompelen van de rechter hersenhelft, de helft waar het ontstaan van herinneringen gebeurt, kan verbeteren als je je leefstijl aanpast. Naast gezonde voeding is het advies om veel – liefst buiten – te bewegen, maar ook te zorgen voor een gezond sociaal leven: onderhoud vriendschappen, ga samen leuke dingen doen zoals een terrasje pakken, uit eten of naar een museum. Ook is het belangrijk om niet alleen je lichaam, maar vooral ook je geest aan het werk te zetten. Bijvoorbeeld door te lezen, kruiswoordpuzzels te maken, boardgames te spelen of nieuwe dingen te doen: een instrument leren bespelen, een tweede taal leren spreken of mee te doen aan een cursus of workshop.
Bijvoorbeeld door pannen te kopen die geen chemische baklaag hebben, door regelmatig de sauna in te duiken, waardoor je deze toxische stoffen uitzweet, biologische spullen te kopen in plaats van synthetische, voldoende beweging (daar ga je ook door zweten), te vasten en vooral door regelmatig te detoxen waardoor die stoffen het lichaam verlaten.Een levend bewijs voor deze stelling is dat er vijf plekken op aarde bestaan waar mensen wonen die gemiddeld aanzienlijk ouder worden dan in de rest van de wereld. Mensen die ouder worden dan 100 zijn daar eerder regel dan uitzondering. Deze mensen worden (meestal) in goede gezondheid zo oud omdat ze er een heel gezonde leefstijl op na houden: ze eten gezonde, onbewerkte voeding zonder pesticiden, blijven tot op hoge leeftijd zowel geestelijk als lichamelijk actief – bijvoorbeeld door veel te wandelen, maar ook door op het land te werken en misschien wel vooral door een vol sociaal leven waarbij ze ‘s avonds samen koken, een wijntje drinken of samen activiteiten ondernemen. Daardoor komen stress en de welvaartsziektes zoals Alzheimer daar niet of nauwelijks voor. Je zou zeggen: verplaats alzheimerpatienten naar een Bluezone en ze herstellen 100%…
Natuurlijke supplementen versus synthetische medicijnen
(Synthetische) medicijnen genezen een ziekte niet, maar zorgen er alleen voor dat deze ziekte dragelijk wordt en het leven ‘iets’ wordt verlengd. Een groot nadeel van deze medicijnen is dat ze vrijwel allemaal bijwerkingen hebben, waarvoor je weer nieuwe medicijnen nodig hebt, die weer bijwerkingen hebben…, etc. De allopathische zorg is er immers bij gebaat dat een patient langer blijft leven met de ziekte dan zonder, omdat dat meer geld opbrengt. (Natuurlijke) supplementen daarentegen, hebben geen bijwerkingen en kunnen een gebrek aan gezonde stoffen als mineralen en vitaminen opheffen, waardoor het immuunsysteem sterker wordt en we veel minder kans hebben op ernstige ziektes zoals bijvoorbeeld Alzheimer.
Naast deze stoffen die een positieve invloed kunnen uitoefenen op het banen van het pad waarlangs de eiwitten kunnen worden afgevoerd en de gezonde voedingsstoffen kunnen worden aangevoerd, waardoor nieuwe hersencellen kunnen worden aangemaakt, kunnen supplementen zoals vitaminen en mineralen (spoorelementen) dat proces nog eens versterken. Dagelijks 8 milligram zink bijvoorbeeld heeft al een positief effect op het voorkomen of zelfs genezen van Alzheimer. Net als Vitamine E, C, D2 en de meeste mineralen en spoorelementen. Maar aangezien ‘genezen’ niet direct het doel is van de allopathische zorg, ligt de aandacht niet bij voeding en supplementen. Dus is het niet zo gek dat er nog steeds geen oplossing is gevonden voor deze ouderdomwziekte. ‘Voeding als medicijn’ is niet bepaald het mantra van de allopathische zorg, maar wel de hartekreet van Hippocrates, waarop de eed van Hippocrates, de eed die alle artsen moeten afleggen, is gebaseerd.
Zoals we zagen worden er al decennia miljoenen uitgegeven aan onderzoek, maar heeft dat nog maar bitter weinig opgeleverd. Omdanks dat er aan Alzheimer bakken aan geld zijn uitgegeven, is er nog steeds geen medicijn gevonden die de ziekte geneest. Dat zal ook nooit gebeuren ben ik bang, omdat een genezen patient geen geld in het laatje brengt. Daarvoor heeft JD Rockefeller begin vorige eeuw immers synthetische medicijnen bedacht, medicijnen die wel bijwerkingen hebben maar niet zorgen voor genezing. Nee, het onderzoek heeft niets te maken met gezondheid, alswel met geld en medicijnen. Nogmaals: niet om mensen te genezen, maar om geld te verdienen. Net als behandelingen en medicijnen is het een onderdeel van het verdienmodel.
Samenvattend
Bewegen, natuurlijke, onbewerkte voeding (antioxidanten, vitamines en mineralen), actief blijven, een gezonde omgeving en een relaxt, sociaal leven maken de kans op het krijgen van Alzheimer kleiner, terwijl de andere kant van de medaille is dat we vooral bewerkte, onnatuurlijke voeding eten en drinken, dat we bijna niet bewegen, zeker door de pandemie op onszelf zijn aangewezen en als ‘kers op de taart’ opgescheept zijn met een allopathische zorg die zich baseert op synthetische, lichaamsvreeemde stoffen, die ons lichaam terecht niet herkent als voeding en die bijwerkingen vertonen die er weer voor zorgen dat patiënten er meer onderliggend lijden aan overhouden. En dat terwijl de voorbeelden van hoe het wel moet voor het oprapen liggen….
Informatie over hoe je daar als naaste mee om kan gaan, kan je vinden op www.qwiek.eu.